Laat mijn schoonheid je niet misleiden: het doet pijn om verplicht te worden je haren te bedekken.

Toen ze vriendelijk vroegen of ik mijn hoofd wou bedekken, wist ik dat ze me aan de lijn wilden voeren, als hun teef. Fuck off!

Het is niet omdat jij het sexy vindt dat ik niet vernederd ben. Dit moet en zal stoppen!

De haat-baarden

Het mooie bestaat erin dat een mens onlosmakelijke eenheid is van lichaam en geest, met gevoelens, denkpatronen en eigenaardige gedragingen die evolueren met de tijd. En eens het lichaam tot stilstand komt, kan ook de geest rusten. Dat geeft mij een ultieme troost, dat we ooit onze kleine pogingen kunnen afsluiten…

De vraag naar het leven nà de dood is dan ook een vraag zonder voorwerp, een surrealistische hyperbool die nergens toe kan leiden als we het hebben over de individuele mens. Alsof we zouden vragen: twee plus twee, is dat groen of rond?

Ook het idee van de hemel, de wederopstanding of het eeuwig leven kan dan ook niet meer zijn dan een woordenspel, een gigantische clowneske goocheltruc, die voorbij gaat aan de eindigheid van de materie en de vluchtigheid van chemische verbindingen.
Toch zijn er mensen die bereid zijn om te moorden voor deze hemel, die bereid zijn om vrouwen te onderdrukken in naam van deze of gene profeet.  En hoezeer we positief willen leven, genieten van het hier en nu met al deze wonderbaarlijke individuen, die elk hun eigen hemel kunnen bedenken, toch kunnen we deze misdaden (en ik wik niet eens mijn woorden) niet onbesproken laten.

Omdat het me pijn doet te zien hoe honderden miljoenen vrouwen zich niet onbekommerd kunnen uitleven in de sociale wereld; omdat genieten een steeds grotere zonde lijkt te worden: deze vrij kordaat gedachte beeldenreeks – als teken van mijn liefde.